çevre

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish چوره (çevre, “periphery”). Related to çevirmek (“to turn over”).

Pronunciation

• IPA^(key): [t͡ʃevɾɛ]
• Hyphenation: çev‧re

Noun

çevre (definite accusative çevreyi, plural çevreler)

1. environment

Declension

Inflection
Nominative	çevre
Definite accusative	çevreyi
	Singular	Plural
Nominative	çevre	çevreler
Definite accusative	çevreyi	çevreleri
Dative	çevreye	çevrelere
Locative	çevrede	çevrelerde
Ablative	çevreden	çevrelerden
Genitive	çevrenin	çevrelerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular çevrem çevrelerim 2nd singular çevren çevrelerin 3rd singular çevresi çevreleri 1st plural çevremiz çevrelerimiz 2nd plural çevreniz çevreleriniz 3rd plural çevreleri çevreleri Definite accusative Singular Plural 1st singular çevremi çevrelerimi 2nd singular çevreni çevrelerini 3rd singular çevresini çevrelerini 1st plural çevremizi çevrelerimizi 2nd plural çevrenizi çevrelerinizi 3rd plural çevrelerini çevrelerini Dative Singular Plural 1st singular çevreme çevrelerime 2nd singular çevrene çevrelerine 3rd singular çevresine çevrelerine 1st plural çevremize çevrelerimize 2nd plural çevrenize çevrelerinize 3rd plural çevrelerine çevrelerine Locative Singular Plural 1st singular çevremde çevrelerimde 2nd singular çevrende çevrelerinde 3rd singular çevresinde çevrelerinde 1st plural çevremizde çevrelerimizde 2nd plural çevrenizde çevrelerinizde 3rd plural çevrelerinde çevrelerinde Ablative Singular Plural 1st singular çevremden çevrelerimden 2nd singular çevrenden çevrelerinden 3rd singular çevresinden çevrelerinden 1st plural çevremizden çevrelerimizden 2nd plural çevrenizden çevrelerinizden 3rd plural çevrelerinden çevrelerinden Genitive Singular Plural 1st singular çevremin çevrelerimin 2nd singular çevrenin çevrelerinin 3rd singular çevresinin çevrelerinin 1st plural çevremizin çevrelerimizin 2nd plural çevrenizin çevrelerinizin 3rd plural çevrelerinin çevrelerinin

Derived terms

• çepeçevre