ýra

See also: yra and þrá

Icelandic

Etymology

From Old Norse úr, perhaps ultimately from Proto-Indo-European *h₁wers- (“to rain”), in which case related to Latin urina.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈiːra/

  Rhymes: -iːra

  Homophone: Íra

Noun

ýra f (genitive singular ýru, nominative plural ýrur)

1. a small splotch
2. (in the plural) fine, light rain

Declension

declension of ýra

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	ýra	ýran	ýrur	ýrurnar
accusative	ýru	ýruna	ýrur	ýrurnar
dative	ýru	ýrunni	ýrum	ýrunum
genitive	ýru	ýrunnar	ýra	ýranna

Verb

ýra (weak verb, third-person singular past indicative ýrði, supine ýrt)

1. (transitive, with dative) to strew or spray (tiny droplets or finely ground meal)
2. (transitive, with accusative) to moisten
3. (intransitive, of a blade) to be dull, not sharp enough

Conjugation

ýra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ýra
supine (sagnbót)		ýrt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ýrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ýri	við ýrum	present (nútíð)	ég ýri	við ýrum
	þú ýrir	þið ýrið		þú ýrir	þið ýrið
	hann, hún, það ýrir	þeir, þær, þau ýra		hann, hún, það ýri	þeir, þær, þau ýri
past (þátíð)	ég ýrði	við ýrðum	past (þátíð)	ég ýrði	við ýrðum
	þú ýrðir	þið ýrðuð		þú ýrðir	þið ýrðuð
	hann, hún, það ýrði	þeir, þær, þau ýrðu		hann, hún, það ýrði	þeir, þær, þau ýrðu
imperative (boðháttur)	ýr (þú)	ýrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ýrðu	ýriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ýrast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ýrast
supine (sagnbót)		ýrst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ýrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ýrist	við ýrumst	present (nútíð)	ég ýrist	við ýrumst
	þú ýrist	þið ýrist		þú ýrist	þið ýrist
	hann, hún, það ýrist	þeir, þær, þau ýrast		hann, hún, það ýrist	þeir, þær, þau ýrist
past (þátíð)	ég ýrðist	við ýrðumst	past (þátíð)	ég ýrðist	við ýrðumst
	þú ýrðist	þið ýrðust		þú ýrðist	þið ýrðust
	hann, hún, það ýrðist	þeir, þær, þau ýrðust		hann, hún, það ýrðist	þeir, þær, þau ýrðust
imperative (boðháttur)	ýrst (þú)	ýrist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ýrstu	ýristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ýrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ýrður	ýrð	ýrt		ýrðir	ýrðar	ýrð
accusative (þolfall)	ýrðan	ýrða	ýrt		ýrða	ýrðar	ýrð
dative (þágufall)	ýrðum	ýrðri	ýrðu		ýrðum	ýrðum	ýrðum
genitive (eignarfall)	ýrðs	ýrðrar	ýrðs		ýrðra	ýrðra	ýrðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ýrði	ýrða	ýrða		ýrðu	ýrðu	ýrðu
accusative (þolfall)	ýrða	ýrðu	ýrða		ýrðu	ýrðu	ýrðu
dative (þágufall)	ýrða	ýrðu	ýrða		ýrðu	ýrðu	ýrðu
genitive (eignarfall)	ýrða	ýrðu	ýrða		ýrðu	ýrðu	ýrðu