έγκλημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔγκλημα (énklēma).

Noun

έγκλημα • (égklima) n (plural εγκλήματα)

1. crime, felony

   ειδεχθές έγκλημα ― eidechthés égklima ― heinous crime

Declension

declension of έγκλημα

case     \     number	singular	plural
nominative	έγκλημα •	εγκλήματα •
genitive	εγκλήματος •	εγκλημάτων •
accusative	έγκλημα •	εγκλήματα •
vocative	έγκλημα •	εγκλήματα •

Synonyms

• (legal): κακούργημα n (kakoúrgima, “more serious offence, felony”)

Coordinate terms

• αδίκημα n (adíkima, “offence, an act contrary to the law”)
• απάτη f (apáti, “scam, deceptive act, fraud, deceipt”)
• παρανομία f (paranomía, “wrongdoing”)
• πταίσμα n (ptaísma, “misdemeanour”)

 

Related terms

• εγκληματίας m or f (egklimatías, “criminal”)
• εγκληματικότητα f (egklimatikótita, “criminal”)