ιθαγενής

Greek

Noun

ιθαγενής • (ithagenís) m or f (plural ιθαγενείς)

1. indigenous person, aboriginal, aborigine

Declension

declension of ιθαγενής

case     \     number	singular	plural
nominative	ιθαγενής •	ιθαγενές •
genitive	ιθαγενή •	ιθαγενών •
accusative	ιθαγενή •	ιθαγενές •
vocative	ιθαγενή •	ιθαγενές •

Synonyms

• αυτόχθων (aftóchthon)

Adjective

ιθαγενής • (ithagenís) m (feminine ιθαγενής, neuter ιθαγενές)

1. indigenous, aboriginal

   Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας (Aboriginal people of Australia)

Declension

Declension of ιθαγενής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιθαγενής •	ιθαγενής •	ιθαγενές •	ιθαγενείς •	ιθαγενείς •	ιθαγενή •
genitive	ιθαγενούς •	ιθαγενούς •	ιθαγενούς •	ιθαγενών •	ιθαγενών •	ιθαγενών •
accusative	ιθαγενή •	ιθαγενή •	ιθαγενές •	ιθαγενείς •	ιθαγενείς •	ιθαγενή •
vocative	ιθαγενή • / ιθαγενής •	ιθαγενής •	ιθαγενές •	ιθαγενείς •	ιθαγενείς •	ιθαγενή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ιθαγενής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ιθαγενής, etc.)