κατηγορούμενο

Greek

Etymology

Substantivised neuter of the passive present participle κατηγορούμενος (katigoroúmenos) of verb κατηγορώ (katigoró). Learnedly, from Ancient Greek κατηγορούμενον (katēgoroúmenon), substantivised neuter participle of κατηγορῶ (katēgorô), contracted form of κατηγορέω (katēgoréō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.ti.ɣoˈɾu.me.no/
• Hyphenation: κα‧τη‧γο‧ρού‧με‧νο

Noun

κατηγορούμενο • (katigoroúmeno) n (plural κατηγορούμενα)

1. (grammar, linguistics) predicative

   "Ο Γιώργος είναι πονηρός" - Το κατηγορούμενο του υποκειμένου είναι το επίθετο "πονηρός".

   "O Giórgos eínai ponirós" - To katigoroúmeno tou ypokeiménou eínai to epítheto "ponirós".

   "George is wicked" - The predicative of the subject is the adjective "wicked".

Declension

declension of κατηγορούμενο

case     \     number	singular	plural
nominative	κατηγορούμενο •	κατηγορούμενα •
genitive	κατηγορουμένου •,  κατηγορούμενου •	κατηγορουμένων •
accusative	κατηγορούμενο •	κατηγορούμενα •
vocative	κατηγορούμενο •	κατηγορούμενα •

Participle

κατηγορούμενο • (katigoroúmeno)

1. Accusative masculine singular form of κατηγορούμενος (katigoroúmenos).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of κατηγορούμενος (katigoroúmenos).

Related terms

• κατηγόρημα n (katigórima, “predicate”)
• κατηγορούμενος (katigoroúmenos, “accused”, passive present participle & noun)

• and see: κατηγορώ (katigoró, “accuse”)