κουμπί

Greek

Etymology

From Ancient Greek κομβίον (kombíon).

Noun

κουμπί • (koumpí) n (plural κουμπιά)

1. button (fastener for clothing)
2. button (instrument control)

Declension

declension of κουμπί

case     \     number	singular	plural
nominative	κουμπί •	κουμπιά •
genitive	κουμπιού •	κουμπιών •
accusative	κουμπί •	κουμπιά •
vocative	κουμπί •	κουμπιά •

Synonyms

• (Katharevousa): κομβίον n (komvíon)

Coordinate terms

• αθηλύκωτος (athilýkotos, “not buttoned”)

Derived terms

• ακούμπωτος (akoúmpotos, “unbuttoned”)
• κουμπότρυπα f (koumpótrypa, “buttonhole”)
• τα κουμπιά της Αλέξαινας (ta koumpiá tis Aléxainas, “(therein lies) the rub”)
• κουμπώνω (koumpóno, “to button, to buckle”)

Descendants

• → Laz: კურუმპი (ǩurump̌i)