μειονέκτημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek μειονεκτέω (meionektéō, from μεῖον (meîon, “less”) +‎ ἔχω (ékhō, “to have”)) +‎ -μα (-ma).

Noun

μειονέκτημα • (meionéktima) n (plural μειονεκτήματα)

1. handicap, drawback, disadvantage
2. imperfection, defect

Declension

declension of μειονέκτημα

case     \     number	singular	plural
nominative	μειονέκτημα •	μειονεκτήματα •
genitive	μειονεκτήματος •	μειονεκτημάτων •
accusative	μειονέκτημα •	μειονεκτήματα •
vocative	μειονέκτημα •	μειονεκτήματα •

Antonyms

• πλεονέκτημα (pleonéktima)

Further reading

• μειονέκτημα - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.