πέλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *kʷélō, from Proto-Indo-European *kʷel- (“to move; to turn (around)”). Cognates include Latin colō, Sanskrit चरति (cárati).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pé.lɔː/ → /ˈpe.lo/ → /ˈpe.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pé.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpe.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpe.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpe.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpe.lo/

Verb

πέλω • (pélō)

1. to be
2. to become

Usage notes

• Very often deponent; in the active usually in 3rd singular.

Conjugation

   Present: πέλω, πέλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέλω	πέλεις	πέλει	πέλετον	πέλετον	πέλομεν	πέλετε	πέλουσῐ(ν)
	subjunctive	πέλω	πέλῃς	πέλῃ	πέλητον	πέλητον	πέλωμεν	πέλητε	πέλωσῐ(ν)
	optative	πέλοιμῐ	πέλοις	πέλοι	πέλοιτον	πελοίτην	πέλοιμεν	πέλοιτε	πέλοιεν
	imperative		πέλε	πελέτω	πέλετον	πελέτων		πέλετε	πελόντων
middle/ passive	indicative	πέλομαι	πέλῃ, πέλει	πέλεται	πέλεσθον	πέλεσθον	πελόμεθᾰ	πέλεσθε	πέλονται
	subjunctive	πέλωμαι	πέλῃ	πέληται	πέλησθον	πέλησθον	πελώμεθᾰ	πέλησθε	πέλωνται
	optative	πελοίμην	πέλοιο	πέλοιτο	πέλοισθον	πελοίσθην	πελοίμεθᾰ	πέλοισθε	πέλοιντο
	imperative		πέλου	πελέσθω	πέλεσθον	πελέσθων		πέλεσθε	πελέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πέλειν				πέλεσθαι
participle	m	πέλων				πελόμενος
	f	πέλουσᾰ				πελομένη
	n	πέλον				πελόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: πέλω, πέλομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέλω	πέλεις	πέλει	πέλετον	πέλετον	πέλομεν	πέλετε	πέλουσῐ(ν)
	subjunctive	πέλω, πέλωμῐ	πέλῃς, πέλῃσθᾰ	πέλῃ, πέλῃσῐ	πέλητον	πέλητον	πέλωμεν	πέλητε	πέλωσῐ(ν)
	optative	πέλοιμῐ	πέλοισ(θᾰ)	πέλοι	πέλοιτον	πελοίτην	πέλοιμεν	πέλοιτε	πέλοιεν
	imperative		πέλε	πελέτω	πέλετον	πελέτων		πέλετε	πελόντων
middle/ passive	indicative	πέλομαι	πέλεαι	πέλεται	πέλεσθον	πέλεσθον	πελόμεθα, πελόμεσθα	πέλεσθε	πέλονται
	subjunctive	πέλωμαι	πέληαι	πέληται	πέλησθον	πέλησθον	πελώμε(σ)θᾰ	πέλησθε	πέλωνται
	optative	πελοίμην	πέλοιο	πέλοιτο	πέλοισθον	πελοίσθην	πελοίμε(σ)θᾰ	πέλοισθε	πελοίᾰτο
	imperative		πέλευ	πελέσθω	πέλεσθον	πελέσθων		πέλεσθε	πελέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πέλειν, πελέναι, πελέμεν				πέλεσθαι
participle	m	πέλων				πελόμενος, πλόμενος
	f	πέλουσᾰ				πελομένη, πλομένη
	n	πέλον				πελόμενον, πλόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπελον, ἐπελόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπελον	ἔπελες	ἔπελε(ν)	ἐπέλετον	ἐπελέτην	ἐπέλομεν	ἐπέλετε	ἔπελον
middle/ passive	indicative	ἐπελόμην	ἐπέλου	ἐπέλετο	ἐπέλεσθον	ἐπελέσθην	ἐπελόμεθᾰ	ἐπέλεσθε	ἐπέλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: πέλον, πελόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέλον	πέλες	πέλε(ν)	πέλετον	πελέτην	πέλομεν	πέλετε	πέλον
middle/ passive	indicative	πελόμην	πέλου	πέλετο	πέλεσθον	πελέσθην	πελόμεθα, πελόμεσθα	πέλεσθε	πέλοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπλον, ἐπλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπλον	ἔπλες	ἔπλε(ν)	ἔπλετον	ἐπλέτην	ἔπλομεν	ἔπλετε	ἔπλον
middle/ passive	indicative	ἐπλόμην	ἔπλου	ἔπλετο	ἔπλεσθον	ἐπλέσθην	ἐπλόμεθᾰ	ἔπλεσθε	ἔπλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: πελεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πελεσκόμην	πελέσκεο	πελέσκετο	πελέσκεσθον	πελεσκέσθην	πελεσκόμεθᾰ	πελέσκεσθε	πελέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπλόμην	ἔπλεο, ἔπλευ	ἔπλετο	ἔπλεσθον	ἐπλέσθην	ἐπλόμεθᾰ	ἔπλεσθε	ἔπλοντο
	subjunctive	πλῶμαι	πλῆαι	πλῆται	πλῆσθον	πλῆσθον	πλώμε(σ)θᾰ	πλῆσθε	πλῶνται
	optative	πλοίμην	πλοῖο	πλοῖτο	πλοῖσθον	πλοίσθην	πλοίμε(σ)θᾰ	πλοῖσθε	πλοίᾰτο
	imperative		πλέο	πλέσθω	πλέσθον	πλέσθων		πλέσθε	πλέσθων
					middle
infinitive					πλέσθαι
participle	m				πλόμενος
	f				πλομένη
	n				πλόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• θαλαμηπόλος (thalamēpólos)
• πόλος (pólos)

References

• “πέλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πέλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πέλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πέλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πέλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πέλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter