πλάνη

Ancient Greek

Etymology

Back-formation from πλανάω (planáō, “to wander, to roam”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plá.nɛː/ → /ˈpla.ni/ → /ˈpla.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plá.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpla.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpla.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpla.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpla.ni/

Noun

πλᾰ́νη • (plánē) f (genitive πλᾰ́νης); first declension

1. wandering, roaming

   Synonym: ἄλη f (álē)

2. discursive treatment
3. (figuratively) going astray, error
4. deceit, imposture

Inflection

First declension of ἡ πλᾰ́νη; τῆς πλᾰ́νης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πλᾰ́νη hē plánē	τὼ πλᾰ́νᾱ tṑ plánā	αἱ πλᾰ́ναι hai plánai
Genitive	τῆς πλᾰ́νης tês plánēs	τοῖν πλᾰ́ναιν toîn plánain	τῶν πλᾰνῶν tôn planôn
Dative	τῇ πλᾰ́νῃ têi plánēi	τοῖν πλᾰ́ναιν toîn plánain	ταῖς πλᾰ́ναις taîs plánais
Accusative	τὴν πλᾰ́νην tḕn plánēn	τὼ πλᾰ́νᾱ tṑ plánā	τᾱ̀ς πλᾰ́νᾱς tā̀s plánās
Vocative	πλᾰ́νη plánē	πλᾰ́νᾱ plánā	πλᾰ́ναι plánai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “πλάνη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πλάνη”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πλάνη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpla.ni/
• Hyphenation: πλά‧νη

Etymology 1

Ancient Greek πλάνη (plánē, “wandering, roaming; going astray”), from πλανάω (planáō, “to wander, to roam”).

Noun

πλάνη • (pláni) f (plural πλάνες)

1. fallacy (erroneous opinion or belief)

   Synonyms: απάτη f (apáti), σφαλερότητα f (sfalerótita)

Declension

declension of πλάνη

case     \     number	singular	plural
nominative	πλάνη •	πλάνες •
genitive	πλάνης •	πλανών •
accusative	πλάνη •	πλάνες •
vocative	πλάνη •	πλάνες •

See also

• πλανήτης m (planítis, “planet”)

Etymology 2

Byzantine Greek [Term?], from Late Latin plāna, from Latin plānus (“flat, even, level”).

Alternative forms

• πλάνια (plánia)

Noun

πλάνη • (pláni) f (plural πλάνες)

1. plane (woodworking tool)

   Synonyms: ροκάνι (rokáni), ρυκάνη (rykáni)

   Coordinate term: (colloquial - a sander) τριβίδι (trivídi)

Declension

declension of πλάνη

case     \     number	singular	plural
nominative	πλάνη •	πλάνες •
genitive	πλάνης •	πλανών •
accusative	πλάνη •	πλάνες •
vocative	πλάνη •	πλάνες •

Related terms

• απλάνιστος (aplánistos, “unplaned”)
• πλανίζω (planízo, “I plane”)

 

Descendants

• → Ottoman Turkish: پلانیه (planya)
  • Turkish: planya