πυρ

See also: πῦρ

Greek

Etymology

From Ancient Greek πῦρ (pûr).

Noun

πυρ • (pyr) n (plural πυρά)

1. (military) fire, the firing of weapons

   ανοίγω πυρ ― anoígo pyr ― open fire

   τα εχθρικά πυρά ― ta echthriká pyrá ― enemy fire

2. (figurative) hostile attitude

   πυρά κατά της κυβέρνησης ― pyrá katá tis kyvérnisis ― firing against (attacking) the government

3. fire

   Synonym: φωτιά (fotiá)

   ασφάλεια πυρός ― asfáleia pyrós ― fire insurance

Usage notes

This ancient word is used in stereotypic expressions, military expressions and compounds.

Declension

declension of πυρ

case     \     number	singular	plural
nominative	πυρ •	πυρά •
genitive	πυρός •	πυρών •
accusative	πυρ •	πυρά •
vocative	πυρ •	πυρά •

Related terms

• αλεξίπυρος (alexípyros, “fireproof”, adjective)
• απυρόβλητος (apyróvlitos, “invulnerable”, adjective)
• απυρπόλητος (apyrpólitos, “unignited”, adjective)
• απύρωτος (apýrotos, “fireproof”, adjective)
• πυρά n pl (pyrá, “fire”)
• πυρίμαχος (pyrímachos, “fireproof”, adjective)
• πυρομανής m (pyromanís, “pyromaniac”)
• πυρομανία f (pyromanía, “pyromania, arson”)
• πυροσβεστήρας m (pyrosvestíras, “fire extinguisher”)
• πυροσβέστης m (pyrosvéstis, “firefighter, fireman”)
• πυροσβεστική f (pyrosvestikí, “fire brigade”)
• πυροσβέστρια f (pyrosvéstria, “female firefighter”)

Further reading

• πυρ on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el