τελικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek τελικός (telikós), from τέλος (télos) +‎ -ικός (-ikós).

Adjective

τελικός • (telikós) m (feminine τελική, neuter τελικό)

1. final, last

   Antonyms: αρχικός (archikós), πρώτος (prótos)

   τελικό δοκίμιο ― telikó dokímio ― final proof

Declension

Declension of τελικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τελικός •	τελική •	τελικό •	τελικοί •	τελικές •	τελικά •
genitive	τελικού •	τελικής •	τελικού •	τελικών •	τελικών •	τελικών •
accusative	τελικό •	τελική •	τελικό •	τελικούς •	τελικές •	τελικά •
vocative	τελικέ •	τελική •	τελικό •	τελικοί •	τελικές •	τελικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελικός, etc.)

Synonyms

• ύστατος (ýstatos, “final”)
• έσχατος (éschatos, “furthest, last, most extreme”)

Related terms

• σίγμα τελικό n (sígma telikó, “final sigma”)

See also

• τελευταίος (teleftaíos)

Noun

τελικός • (telikós) m (plural τελικοί)

1. end, final
2. (sports) final

Declension

declension of τελικός

case     \     number	singular	plural
nominative	τελικός •	τελικοί •
genitive	τελικού •	τελικών •
accusative	τελικό •	τελικούς •
vocative	τελικέ •	τελικοί •

Derived terms

• μεγάλος τελικός m (megálos telikós, “cup final, big final”)
• μικρός τελικός m (mikrós telikós, “small final”)