υποχρεωτικός

Greek[edit]

From Ancient Greek ὐπόχρεος (upókhreos, “indebted”).

IPA^(key): /ipoxɾeotiˈkos/

υποχρεωτικός • (ypochreotikós) m (feminine υποχρεωτική, neuter υποχρεωτικό)

obligatory, compulsory, mandatory
Στην Ελλάδα, είναι υποχρεωτικό να πας στον στρατό.
Stin Elláda, eínai ypochreotikó na pas ston strató.
In Greece, it is compulsory to join the army.
obliging, helpful

Declension of υποχρεωτικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	υποχρεωτικός •	υποχρεωτική •	υποχρεωτικό •	υποχρεωτικοί •	υποχρεωτικές •	υποχρεωτικά •
genitive	υποχρεωτικού •	υποχρεωτικής •	υποχρεωτικού •	υποχρεωτικών •	υποχρεωτικών •	υποχρεωτικών •
accusative	υποχρεωτικό •	υποχρεωτική •	υποχρεωτικό •	υποχρεωτικούς •	υποχρεωτικές •	υποχρεωτικά •
vocative	υποχρεωτικέ •	υποχρεωτική •	υποχρεωτικό •	υποχρεωτικοί •	υποχρεωτικές •	υποχρεωτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο υποχρεωτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο υποχρεωτικός, etc.)