ἀπαιτέω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Etymology[edit]

From ᾰ̓πο- (apo-, “from, back”) +‎ αἰτέω (aitéō, “to ask, beg”).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

ᾰ̓παιτέω • (apaitéō)

  1. (transitive) to demand back, demand in payment
    • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.2.3:
      πέμψαντά δὲ τὸν Κόλχων βασιλέα ἐς τὴν Ἑλλάδα κήρυκα […] ἀπαιτέειν τὴν θυγατέρα.
      pémpsantá dè tòn Kólkhōn basiléa es tḕn Helláda kḗruka […] apaitéein tḕn thugatéra.
      The Colchian king sent a herald to Greece […] to demand his daughter back.
  2. (transitive) to require
  3. (passive voice)
    1. (of persons, transitive) to have something demanded of one
    2. (of persons, intransitive) to yield to a request
    3. (of things, intransitive) to be demanded

Inflection[edit]

   Present: ᾰ̓παιτέω, ᾰ̓παιτέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓παιτέω ᾰ̓παιτέεις ᾰ̓παιτέει ᾰ̓παιτέετον ᾰ̓παιτέετον ᾰ̓παιτέομεν ᾰ̓παιτέετε ᾰ̓παιτέουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓παιτέω ᾰ̓παιτέῃς ᾰ̓παιτέῃ ᾰ̓παιτέητον ᾰ̓παιτέητον ᾰ̓παιτέωμεν ᾰ̓παιτέητε ᾰ̓παιτέωσῐ(ν)
optative ᾰ̓παιτέοιμῐ ᾰ̓παιτέοις ᾰ̓παιτέοι ᾰ̓παιτέοιτον ᾰ̓παιτεοίτην ᾰ̓παιτέοιμεν ᾰ̓παιτέοιτε ᾰ̓παιτέοιεν
imperative   ᾰ̓παίτεε ᾰ̓παιτεέτω ᾰ̓παιτέετον ᾰ̓παιτεέτων   ᾰ̓παιτέετε ᾰ̓παιτεόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓παιτέομαι ᾰ̓παιτέῃ,
ᾰ̓παιτέει 		ᾰ̓παιτέεται ᾰ̓παιτέεσθον ᾰ̓παιτέεσθον ᾰ̓παιτεόμεθᾰ ᾰ̓παιτέεσθε ᾰ̓παιτέονται
subjunctive ᾰ̓παιτέωμαι ᾰ̓παιτέῃ ᾰ̓παιτέηται ᾰ̓παιτέησθον ᾰ̓παιτέησθον ᾰ̓παιτεώμεθᾰ ᾰ̓παιτέησθε ᾰ̓παιτέωνται
optative ᾰ̓παιτεοίμην ᾰ̓παιτέοιο ᾰ̓παιτέοιτο ᾰ̓παιτέοισθον ᾰ̓παιτεοίσθην ᾰ̓παιτεοίμεθᾰ ᾰ̓παιτέοισθε ᾰ̓παιτέοιντο
imperative   ᾰ̓παιτέου ᾰ̓παιτεέσθω ᾰ̓παιτέεσθον ᾰ̓παιτεέσθων   ᾰ̓παιτέεσθε ᾰ̓παιτεέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓παιτέειν ᾰ̓παιτέεσθαι
participle m ᾰ̓παιτέων ᾰ̓παιτεόμενος
f ᾰ̓παιτέουσᾰ ᾰ̓παιτεομένη
n ᾰ̓παιτέον ᾰ̓παιτεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ᾰ̓παιτῶ, ᾰ̓παιτοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓παιτῶ ᾰ̓παιτεῖς ᾰ̓παιτεῖ ᾰ̓παιτεῖτον ᾰ̓παιτεῖτον ᾰ̓παιτοῦμεν ᾰ̓παιτεῖτε ᾰ̓παιτοῦσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓παιτῶ ᾰ̓παιτῇς ᾰ̓παιτῇ ᾰ̓παιτῆτον ᾰ̓παιτῆτον ᾰ̓παιτῶμεν ᾰ̓παιτῆτε ᾰ̓παιτῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓παιτοίην,
ᾰ̓παιτοῖμῐ 		ᾰ̓παιτοίης,
ᾰ̓παιτοῖς 		ᾰ̓παιτοίη,
ᾰ̓παιτοῖ 		ᾰ̓παιτοῖτον,
ᾰ̓παιτοίητον 		ᾰ̓παιτοίτην,
ᾰ̓παιτοιήτην 		ᾰ̓παιτοῖμεν,
ᾰ̓παιτοίημεν 		ᾰ̓παιτοῖτε,
ᾰ̓παιτοίητε 		ᾰ̓παιτοῖεν,
ᾰ̓παιτοίησᾰν
imperative   ᾰ̓παίτει ᾰ̓παιτείτω ᾰ̓παιτεῖτον ᾰ̓παιτείτων   ᾰ̓παιτεῖτε ᾰ̓παιτούντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓παιτοῦμαι ᾰ̓παιτεῖ,
ᾰ̓παιτῇ 		ᾰ̓παιτεῖται ᾰ̓παιτεῖσθον ᾰ̓παιτεῖσθον ᾰ̓παιτούμεθᾰ ᾰ̓παιτεῖσθε ᾰ̓παιτοῦνται
subjunctive ᾰ̓παιτῶμαι ᾰ̓παιτῇ ᾰ̓παιτῆται ᾰ̓παιτῆσθον ᾰ̓παιτῆσθον ᾰ̓παιτώμεθᾰ ᾰ̓παιτῆσθε ᾰ̓παιτῶνται
optative ᾰ̓παιτοίμην ᾰ̓παιτοῖο ᾰ̓παιτοῖτο ᾰ̓παιτοῖσθον ᾰ̓παιτοίσθην ᾰ̓παιτοίμεθᾰ ᾰ̓παιτοῖσθε ᾰ̓παιτοῖντο
imperative   ᾰ̓παιτοῦ ᾰ̓παιτείσθω ᾰ̓παιτεῖσθον ᾰ̓παιτείσθων   ᾰ̓παιτεῖσθε ᾰ̓παιτείσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓παιτεῖν ᾰ̓παιτεῖσθαι
participle m ᾰ̓παιτῶν ᾰ̓παιτούμενος
f ᾰ̓παιτοῦσᾰ ᾰ̓παιτουμένη
n ᾰ̓παιτοῦν ᾰ̓παιτούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓πῄτεον, ᾰ̓πῃτεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πῄτεον ᾰ̓πῄτεες ᾰ̓πῄτεε(ν) ᾰ̓πῃτέετον ᾰ̓πῃτεέτην ᾰ̓πῃτέομεν ᾰ̓πῃτέετε ᾰ̓πῄτεον
middle/
passive 		indicative ᾰ̓πῃτεόμην ᾰ̓πῃτέου ᾰ̓πῃτέετο ᾰ̓πῃτέεσθον ᾰ̓πῃτεέσθην ᾰ̓πῃτεόμεθᾰ ᾰ̓πῃτέεσθε ᾰ̓πῃτέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓πῄτουν, ᾰ̓πῃτούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πῄτουν ᾰ̓πῄτεις ᾰ̓πῄτει ᾰ̓πῃτεῖτον ᾰ̓πῃτείτην ᾰ̓πῃτοῦμεν ᾰ̓πῃτεῖτε ᾰ̓πῄτουν
middle/
passive 		indicative ᾰ̓πῃτούμην ᾰ̓πῃτοῦ ᾰ̓πῃτεῖτο ᾰ̓πῃτεῖσθον ᾰ̓πῃτείσθην ᾰ̓πῃτούμεθᾰ ᾰ̓πῃτεῖσθε ᾰ̓πῃτοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓παιτήσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓παιτήσω ᾰ̓παιτήσεις ᾰ̓παιτήσει ᾰ̓παιτήσετον ᾰ̓παιτήσετον ᾰ̓παιτήσομεν ᾰ̓παιτήσετε ᾰ̓παιτήσουσῐ(ν)
optative ᾰ̓παιτήσοιμῐ ᾰ̓παιτήσοις ᾰ̓παιτήσοι ᾰ̓παιτήσοιτον ᾰ̓παιτησοίτην ᾰ̓παιτήσοιμεν ᾰ̓παιτήσοιτε ᾰ̓παιτήσοιεν
active
infinitive ᾰ̓παιτήσειν
participle m ᾰ̓παιτήσων
f ᾰ̓παιτήσουσᾰ
n ᾰ̓παιτῆσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓πῄτησᾰ, ᾰ̓πῃτήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πῄτησᾰ ᾰ̓πῄτησᾰς ᾰ̓πῄτησε(ν) ᾰ̓πῃτήσᾰτον ᾰ̓πῃτησᾰ́την ᾰ̓πῃτήσᾰμεν ᾰ̓πῃτήσᾰτε ᾰ̓πῄτησᾰν
subjunctive ᾰ̓παιτήσω ᾰ̓παιτήσῃς ᾰ̓παιτήσῃ ᾰ̓παιτήσητον ᾰ̓παιτήσητον ᾰ̓παιτήσωμεν ᾰ̓παιτήσητε ᾰ̓παιτήσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓παιτήσαιμῐ ᾰ̓παιτήσειᾰς,
ᾰ̓παιτήσαις 		ᾰ̓παιτήσειε(ν),
ᾰ̓παιτήσαι 		ᾰ̓παιτήσαιτον ᾰ̓παιτησαίτην ᾰ̓παιτήσαιμεν ᾰ̓παιτήσαιτε ᾰ̓παιτήσειᾰν,
ᾰ̓παιτήσαιεν
imperative   ᾰ̓παίτησον ᾰ̓παιτησᾰ́τω ᾰ̓παιτήσᾰτον ᾰ̓παιτησᾰ́των   ᾰ̓παιτήσᾰτε ᾰ̓παιτησᾰ́ντων
passive indicative ᾰ̓πῃτήθην ᾰ̓πῃτήθης ᾰ̓πῃτήθη ᾰ̓πῃτήθητον ᾰ̓πῃτηθήτην ᾰ̓πῃτήθημεν ᾰ̓πῃτήθητε ᾰ̓πῃτήθησᾰν
subjunctive ᾰ̓παιτηθῶ ᾰ̓παιτηθῇς ᾰ̓παιτηθῇ ᾰ̓παιτηθῆτον ᾰ̓παιτηθῆτον ᾰ̓παιτηθῶμεν ᾰ̓παιτηθῆτε ᾰ̓παιτηθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓παιτηθείην ᾰ̓παιτηθείης ᾰ̓παιτηθείη ᾰ̓παιτηθεῖτον,
ᾰ̓παιτηθείητον 		ᾰ̓παιτηθείτην,
ᾰ̓παιτηθειήτην 		ᾰ̓παιτηθεῖμεν,
ᾰ̓παιτηθείημεν 		ᾰ̓παιτηθεῖτε,
ᾰ̓παιτηθείητε 		ᾰ̓παιτηθεῖεν,
ᾰ̓παιτηθείησᾰν
imperative   ᾰ̓παιτήθητῐ ᾰ̓παιτηθήτω ᾰ̓παιτήθητον ᾰ̓παιτηθήτων   ᾰ̓παιτήθητε ᾰ̓παιτηθέντων
active passive
infinitive ᾰ̓παιτῆσαι ᾰ̓παιτηθῆναι
participle m ᾰ̓παιτήσᾱς ᾰ̓παιτηθείς
f ᾰ̓παιτήσᾱσᾰ ᾰ̓παιτηθεῖσᾰ
n ᾰ̓παιτῆσᾰν ᾰ̓παιτηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾰ̓πῄτηκᾰ, ᾰ̓πῄτημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πῄτηκᾰ ᾰ̓πῄτηκᾰς ᾰ̓πῄτηκε(ν) ᾰ̓πῃτήκᾰτον ᾰ̓πῃτήκᾰτον ᾰ̓πῃτήκᾰμεν ᾰ̓πῃτήκᾰτε ᾰ̓πῃτήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓πῃτήκω ᾰ̓πῃτήκῃς ᾰ̓πῃτήκῃ ᾰ̓πῃτήκητον ᾰ̓πῃτήκητον ᾰ̓πῃτήκωμεν ᾰ̓πῃτήκητε ᾰ̓πῃτήκωσῐ(ν)
optative ᾰ̓πῃτήκοιμῐ,
ᾰ̓πῃτηκοίην 		ᾰ̓πῃτήκοις,
ᾰ̓πῃτηκοίης 		ᾰ̓πῃτήκοι,
ᾰ̓πῃτηκοίη 		ᾰ̓πῃτήκοιτον ᾰ̓πῃτηκοίτην ᾰ̓πῃτήκοιμεν ᾰ̓πῃτήκοιτε ᾰ̓πῃτήκοιεν
imperative   ᾰ̓πῄτηκε ᾰ̓πῃτηκέτω ᾰ̓πῃτήκετον ᾰ̓πῃτηκέτων   ᾰ̓πῃτήκετε ᾰ̓πῃτηκόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓πῄτημαι ᾰ̓πῄτησαι ᾰ̓πῄτηται ᾰ̓πῄτησθον ᾰ̓πῄτησθον ᾰ̓πῃτήμεθᾰ ᾰ̓πῄτησθε ᾰ̓πῄτηνται
subjunctive ᾰ̓πῃτημένος ὦ ᾰ̓πῃτημένος ᾖς ᾰ̓πῃτημένος ᾖ ᾰ̓πῃτημένω ἦτον ᾰ̓πῃτημένω ἦτον ᾰ̓πῃτημένοι ὦμεν ᾰ̓πῃτημένοι ἦτε ᾰ̓πῃτημένοι ὦσῐ(ν)
optative ᾰ̓πῃτημένος εἴην ᾰ̓πῃτημένος εἴης ᾰ̓πῃτημένος εἴη ᾰ̓πῃτημένω εἴητον/εἶτον ᾰ̓πῃτημένω εἰήτην/εἴτην ᾰ̓πῃτημένοι εἴημεν/εἶμεν ᾰ̓πῃτημένοι εἴητε/εἶτε ᾰ̓πῃτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ᾰ̓πῄτησο ᾰ̓πῃτήσθω ᾰ̓πῄτησθον ᾰ̓πῃτήσθων   ᾰ̓πῄτησθε ᾰ̓πῃτήσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓πῃτηκέναι ᾰ̓πῃτῆσθαι
participle m ᾰ̓πῃτηκώς ᾰ̓πῃτημένος
f ᾰ̓πῃτηκυῖᾰ ᾰ̓πῃτημένη
n ᾰ̓πῃτηκός ᾰ̓πῃτημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Greek: απαιτώ (apaitó)

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀπαιτέω&oldid=76656750"