Bekannter
Jump to navigation
Jump to search
See also: bekannter
German[edit]
Etymology[edit]
From bekannt.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
Bekannter m (adjectival, definite nominative der Bekannte, genitive (des) Bekannten, plural Bekannte, definite plural die Bekannten, feminine Bekannte)
- acquaintance, friend (male or of unspecified gender)
Declension[edit]
Declension of Bekannter [masculine, adjectival]
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
masculine gender | strong declension | |||
nominative | Bekannter | Bekannte | ||
genitive | Bekannten | Bekannter | ||
dative | Bekanntem | Bekannten | ||
accusative | Bekannten | Bekannte | ||
weak declension | ||||
nominative | der | Bekannte | die | Bekannten |
genitive | des | Bekannten | der | Bekannten |
dative | dem | Bekannten | den | Bekannten |
accusative | den | Bekannten | die | Bekannten |
mixed declension | ||||
nominative | ein | Bekannter | (keine) | Bekannten |
genitive | eines | Bekannten | (keiner) | Bekannten |
dative | einem | Bekannten | (keinen) | Bekannten |
accusative | einen | Bekannten | (keine) | Bekannten |
Related terms[edit]
Noun[edit]
Bekannter f