aansporen

Dutch

Etymology

From aan +‎ sporen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌspoːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧spo‧ren

Verb

aansporen

1. (transitive) to exhort, to urge, to encourage

Inflection

Inflection of aansporen (weak, separable)
infinitive	aansporen
past singular	spoorde aan
past participle	aangespoord
infinitive	aansporen
gerund	aansporen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spoor aan	spoorde aan	aanspoor	aanspoorde
2nd person sing. (jij)	spoort aan	spoorde aan	aanspoort	aanspoorde
2nd person sing. (u)	spoort aan	spoorde aan	aanspoort	aanspoorde
2nd person sing. (gij)	spoort aan	spoorde aan	aanspoort	aanspoorde
3rd person singular	spoort aan	spoorde aan	aanspoort	aanspoorde
plural	sporen aan	spoorden aan	aansporen	aanspoorden
subjunctive sing.1	spore aan	spoorde aan	aanspore	aanspoorde
subjunctive plur.1	sporen aan	spoorden aan	aansporen	aanspoorden
imperative sing.	spoor aan
imperative plur.1	spoort aan
participles	aansporend	aangespoord
1) Archaic.

Derived terms

• aanspoorder
• aanspoorster
• aansporing

Descendants

• Afrikaans: aanspoor

Anagrams

• sporen aan