abbatto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: abbattò

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /abˈbat.to/
  • Rhymes: -atto
  • Hyphenation: ab‧bàt‧to

Verb[edit]

abbatto

  1. first-person singular present indicative of abbattere

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ad- +‎ battō. Attested in the Lex Salica.[1]

Verb[edit]

abbattō (present infinitive abbattere, perfect active abbattuī, supine abbattūtum); third conjugation (Late Latin)

  1. to beat down, strike

Conjugation[edit]

   Conjugation of abbattō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present abbattō abbattis abbattit abbattimus abbattitis abbattunt
imperfect abbattēbam abbattēbās abbattēbat abbattēbāmus abbattēbātis abbattēbant
future abbattam abbattēs abbattet abbattēmus abbattētis abbattent
perfect abbattuī abbattuistī abbattuit abbattuimus abbattuistis abbattuērunt,
abbattuēre
pluperfect abbattueram abbattuerās abbattuerat abbattuerāmus abbattuerātis abbattuerant
future perfect abbattuerō abbattueris abbattuerit abbattuerimus abbattueritis abbattuerint
passive present abbattor abbatteris,
abbattere
abbattitur abbattimur abbattiminī abbattuntur
imperfect abbattēbar abbattēbāris,
abbattēbāre
abbattēbātur abbattēbāmur abbattēbāminī abbattēbantur
future abbattar abbattēris,
abbattēre
abbattētur abbattēmur abbattēminī abbattentur
perfect abbattūtus + present active indicative of sum
pluperfect abbattūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect abbattūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present abbattam abbattās abbattat abbattāmus abbattātis abbattant
imperfect abbatterem abbatterēs abbatteret abbatterēmus abbatterētis abbatterent
perfect abbattuerim abbattuerīs abbattuerit abbattuerīmus abbattuerītis abbattuerint
pluperfect abbattuissem abbattuissēs abbattuisset abbattuissēmus abbattuissētis abbattuissent
passive present abbattar abbattāris,
abbattāre
abbattātur abbattāmur abbattāminī abbattantur
imperfect abbatterer abbatterēris,
abbatterēre
abbatterētur abbatterēmur abbatterēminī abbatterentur
perfect abbattūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect abbattūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present abbatte abbattite
future abbattitō abbattitō abbattitōte abbattuntō
passive present abbattere abbattiminī
future abbattitor abbattitor abbattuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives abbattere abbattuisse abbattūtūrum esse abbattī abbattūtum esse abbattūtum īrī
participles abbattēns abbattūtūrus abbattūtus abbattendus,
abbattundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
abbattendī abbattendō abbattendum abbattendō abbattūtum abbattūtū

Descendants[edit]

References[edit]

  1. ^ abattre”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.