alucinor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Possibly from Ancient Greek ἀλύω (alúō, to wander in mind, to roam), with influence from other -cinor verbs. Related to ambulō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

ālūcinor (present infinitive ālūcinārī, perfect active ālūcinātus sum); first conjugation, deponent

  1. to wander in mind, talk idly, prate, dream

Conjugation[edit]

   Conjugation of ālūcinor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ālūcinor ālūcināris,
ālūcināre
ālūcinātur ālūcināmur ālūcināminī ālūcinantur
imperfect ālūcinābar ālūcinābāris,
ālūcinābāre
ālūcinābātur ālūcinābāmur ālūcinābāminī ālūcinābantur
future ālūcinābor ālūcināberis,
ālūcinābere
ālūcinābitur ālūcinābimur ālūcinābiminī ālūcinābuntur
perfect ālūcinātus + present active indicative of sum
pluperfect ālūcinātus + imperfect active indicative of sum
future perfect ālūcinātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ālūciner ālūcinēris,
ālūcinēre
ālūcinētur ālūcinēmur ālūcinēminī ālūcinentur
imperfect ālūcinārer ālūcinārēris,
ālūcinārēre
ālūcinārētur ālūcinārēmur ālūcinārēminī ālūcinārentur
perfect ālūcinātus + present active subjunctive of sum
pluperfect ālūcinātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ālūcināre ālūcināminī
future ālūcinātor ālūcinātor ālūcinantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ālūcinārī ālūcinātum esse ālūcinātūrum esse
participles ālūcināns ālūcinātus ālūcinātūrus ālūcinandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ālūcinandī ālūcinandō ālūcinandum ālūcinandō ālūcinātum ālūcinātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • alucinor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • alucinor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • alucinor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Julius Pokorny (1959), Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, in 3 vols, Bern, München: Francke Verlag