bijdehand

Dutch

Etymology

Univerbation from bij +‎ de +‎ hand.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbɛi̯.dəˈɦɑnt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bij‧de‧hand
• Rhymes: -ɑnt

Adjective

bijdehand (comparative bijdehanter, superlative bijdehandst)

1. bright, smart, sly, pedantic
2. forward, bold

Inflection

Inflection of bijdehand
uninflected	bijdehand
inflected	bijdehante
comparative	bijdehanter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bijdehand	bijdehanter	het bijdehandst het bijdehandste
indefinite	m./f. sing.	bijdehante	bijdehantere	bijdehandste
	n. sing.	bijdehand	bijdehanter	bijdehandste
	plural	bijdehante	bijdehantere	bijdehandste
definite		bijdehante	bijdehantere	bijdehandste
partitive		bijdehands	bijdehanters	—

Derived terms

• bijdehandje