bivalens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈbi.u̯a.lens/, [ˈbiu̯äɫ̪ẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈbi.va.lens/, [ˈbiːvälens]
Adjective[edit]
bivalēns (genitive bivalentis); third-declension one-termination adjective
Declension[edit]
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | bivalēns | bivalentēs | bivalentia | ||
Genitive | bivalentis | bivalentium | |||
Dative | bivalentī | bivalentibus | |||
Accusative | bivalentem | bivalēns | bivalentēs | bivalentia | |
Ablative | bivalentī | bivalentibus | |||
Vocative | bivalēns | bivalentēs | bivalentia |