boktit

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Northern Sami[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Samic *poktētēk, from Proto-Uralic *pukta-.

Pronunciation[edit]

  • (Kautokeino) IPA(key): /ˈpokːtiːh(t)/

Verb[edit]

boktit

  1. (transitive) to wake up, to wake

Inflection[edit]

Even i-stem, kt-vtt gradation
infinitive boktit
1st sing. present bovttán
1st sing. past bokten
infinitive boktit action noun boktin
present participle bokti action inessive boktimin
boktime
past participle boktán action elative boktimis
agent participle action comitative boktimiin
abessive bovttẹkeahttá
present indicative past indicative imperative
1st singular bovttán bokten bokton
2nd singular bovttát boktet bovttẹ
3rd singular boktá bovttii boktos
1st dual bokte bovttiime boktu
2nd dual boktibeahtti bovttiide bokti
3rd dual boktiba bovttiiga boktoska
1st plural boktit bovttiimet boktot
boktut
2nd plural boktibēhtet bovttiidet boktet
boktit
3rd plural boktet bokte boktoset
connegative bovttẹ boktán bovttẹ
conditional 1 conditional 2 potential
1st singular bovttášin
bovttášedjen
bovttálin
bovttáledjen
bovttežan
2nd singular bovttášit
bovttášedjet
bovttálit
bovttáledjet
bovttežat
3rd singular bovttášii bovttálii bovtteža
bovtteš
1st dual bovttášeimme bovttáleimme bovttežetne
2nd dual bovttášeidde bovttáleidde bovttežeahppi
3rd dual bovttášeigga bovttáleigga bovttežeaba
1st plural bovttášeimmet bovttáleimmet bovttežit
bovttežat
2nd plural bovttášeiddet bovttáleiddet bovttežēhpet
3rd plural bovttáše
bovttášedje
bovttále
bovttáledje
bovttežit
connegative bovttáše bovttále bovtteš

Further reading[edit]

  • Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages[1], Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland