capituleren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Middle French capituler.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /kaːpityˈleːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ca‧pi‧tu‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb[edit]

capituleren

  1. (intransitive) to capitulate, to surrender

Inflection[edit]

Inflection of capituleren (weak)
infinitive capituleren
past singular capituleerde
past participle gecapituleerd
infinitive capituleren
gerund capituleren n
present tense past tense
1st person singular capituleer capituleerde
2nd person sing. (jij) capituleert capituleerde
2nd person sing. (u) capituleert capituleerde
2nd person sing. (gij) capituleert capituleerde
3rd person singular capituleert capituleerde
plural capituleren capituleerden
subjunctive sing.1 capitulere capituleerde
subjunctive plur.1 capituleren capituleerden
imperative sing. capituleer
imperative plur.1 capituleert
participles capitulerend gecapituleerd
1) Archaic.

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Afrikaans: kapituleer
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=capituleren&oldid=78170375"