cingens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of cingō.

Participle[edit]

cingēns (genitive cingentis); third-declension one-termination participle

  1. surrounding

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cingēns cingentēs cingentia
Genitive cingentis cingentium
Dative cingentī cingentibus
Accusative cingentem cingēns cingentēs
cingentīs
cingentia
Ablative cingente
cingentī1
cingentibus
Vocative cingēns cingentēs cingentia

1When used purely as an adjective.