collatrix

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From collātus, perfect participle of cōnferō.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

collātrīx f (genitive collātrīcis); third declension

  1. (Late Latin) A female donor
    • 1729, Anaklet Reiffenstuel, Ius Canonicum Universum: Clara Methodo Juxta Titulos Quinque, Vol. 3[1], page 218:
      Quòd si verò Collator, vel Collatrix habites extra Ditiones Sac. Rom. Imperii, sed intra istud habeat quaedam Beneficia conferenda, saltem quatuor: tunc ipse, vel ipsa, putà Abbas, vel Abbatissa, videtur teneri ad recipiendas Primas Preces Imperatoris ratione dictorum Beneficiorum ...
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1733, H. Van Heussen, Historia episcopatuum foederati Belgii[2], page 460:
      Item volo & ordino quod dictae Vicariae collatio adme spectabit quamdiu vixero in humanis, post mortem mcam primo conferat Nicolaus de Leydis, filius fratris mei Henrici de Leyden, post obitumejus fie collatrix Aleydis de Leyden ...
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1858, Cornelius Hermans, Henricus van den Wijmelenberg, Annales canonicorum regularium S. Augustini ordinis S. Crucis, Vol. 2[3], page 149:
      Collatrix capellae S. Juliani Aquisgrani sitae certiorem reddit Archipresbyterum, se dedisse ejusdem collationem, praesentationem et jus patronatus fratribus Ordinis S. Crucis.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative collātrīx collātrīcēs
Genitive collātrīcis collātrīcum
Dative collātrīcī collātrīcibus
Accusative collātrīcem collātrīcēs
Ablative collātrīce collātrīcibus
Vocative collātrīx collātrīcēs

Coordinate terms[edit]