commodo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ modō, from modus.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

commodō (present infinitive commodāre, perfect active commodāvī, supine commodātum); first conjugation

  1. to lend or hire
    amīcō suō librum commodāvīt
    He lent his friend a book.
  2. to provide or bestow
  3. to adapt or accommodate

Conjugation[edit]

   Conjugation of commodō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present commodō commodās commodat commodāmus commodātis commodant
imperfect commodābam commodābās commodābat commodābāmus commodābātis commodābant
future commodābō commodābis commodābit commodābimus commodābitis commodābunt
perfect commodāvī commodāvistī commodāvit commodāvimus commodāvistis commodāvērunt,
commodāvēre
pluperfect commodāveram commodāverās commodāverat commodāverāmus commodāverātis commodāverant
future perfect commodāverō commodāveris commodāverit commodāverimus commodāveritis commodāverint
passive present commodor commodāris,
commodāre
commodātur commodāmur commodāminī commodantur
imperfect commodābar commodābāris,
commodābāre
commodābātur commodābāmur commodābāminī commodābantur
future commodābor commodāberis,
commodābere
commodābitur commodābimur commodābiminī commodābuntur
perfect commodātus + present active indicative of sum
pluperfect commodātus + imperfect active indicative of sum
future perfect commodātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present commodem commodēs commodet commodēmus commodētis commodent
imperfect commodārem commodārēs commodāret commodārēmus commodārētis commodārent
perfect commodāverim commodāverīs commodāverit commodāverīmus commodāverītis commodāverint
pluperfect commodāvissem commodāvissēs commodāvisset commodāvissēmus commodāvissētis commodāvissent
passive present commoder commodēris,
commodēre
commodētur commodēmur commodēminī commodentur
imperfect commodārer commodārēris,
commodārēre
commodārētur commodārēmur commodārēminī commodārentur
perfect commodātus + present active subjunctive of sum
pluperfect commodātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present commodā commodāte
future commodātō commodātō commodātōte commodantō
passive present commodāre commodāminī
future commodātor commodātor commodantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives commodāre commodāvisse commodātūrum esse commodārī commodātum esse commodātum īrī
participles commodāns commodātūrus commodātus commodandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
commodandī commodandō commodandum commodandō commodātum commodātū

Antonyms[edit]

Noun[edit]

commodō

  1. dative/ablative singular of commodum

Adverb[edit]

commodo (not comparable)

  1. suitably
  2. seasonably
  3. just, in this moment, even now

References[edit]

  • commodo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • commodo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • commodo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to look after, guard a person's interests, welfare: commoda alicuius tueri
    • (ambiguous) the interests of the state: commoda publica or rei publicae rationes
  • Online Latin dictionary, Olivetti