conficio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- (with, together) +‎ faciō (do, make). Compare condō from the same root.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

cōnficiō (present infinitive cōnficere, perfect active cōnfēcī, supine cōnfectum); third conjugation iō-variant

  1. to prepare, accomplish, complete, execute; settle, close a bargain; traverse
    Synonyms: perficiō, dēfungor, agō, expleō, patrō, cumulō, absolvō, efficiō, impleō, conclūdō, condō, exsequor, fungor, nāvō, perpetrō, trānsigō, prōflīgō, gerō, claudō, inclūdō, peragō, perferō, persolvō, exhauriō
  2. to produce, cause, bring about, effect, secure
  3. to finish, end, spend, pass, complete
  4. to procure, bring together, collect, produce, prepare
    Synonyms: confero, conveho, contraho
  5. to perform, celebrate
  6. (philosophy) to show, deduce, demonstrate
  7. (figuratively) to diminish, lessen, wear out, consume, exhaust
    Synonyms: abutor, perago, tero, effundo, accido, eneco
  8. to destroy, kill
    Synonyms: ēnecō, occīdō, interimō, caedō, obtruncō, necō, percutiō, interficiō, trucīdō, iugulō, sōpiō, perimō, peragō, dēiciō, tollō, absūmō, cōnsūmō

Conjugation[edit]

   Conjugation of cōnficiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnficiō cōnficis cōnficit cōnficimus cōnficitis cōnficiunt
imperfect cōnficiēbam cōnficiēbās cōnficiēbat cōnficiēbāmus cōnficiēbātis cōnficiēbant
future cōnficiam cōnficiēs cōnficiet cōnficiēmus cōnficiētis cōnficient
perfect cōnfēcī cōnfēcistī cōnfēcit cōnfēcimus cōnfēcistis cōnfēcērunt,
cōnfēcēre
pluperfect cōnfēceram cōnfēcerās cōnfēcerat cōnfēcerāmus cōnfēcerātis cōnfēcerant
future perfect cōnfēcerō cōnfēceris cōnfēcerit cōnfēcerimus cōnfēceritis cōnfēcerint
passive present cōnficior cōnficeris,
cōnficere
cōnficitur cōnficimur cōnficiminī cōnficiuntur
imperfect cōnficiēbar cōnficiēbāris,
cōnficiēbāre
cōnficiēbātur cōnficiēbāmur cōnficiēbāminī cōnficiēbantur
future cōnficiar cōnficiēris,
cōnficiēre
cōnficiētur cōnficiēmur cōnficiēminī cōnficientur
perfect cōnfectus + present active indicative of sum
pluperfect cōnfectus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnfectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnficiam cōnficiās cōnficiat cōnficiāmus cōnficiātis cōnficiant
imperfect cōnficerem cōnficerēs cōnficeret cōnficerēmus cōnficerētis cōnficerent
perfect cōnfēcerim cōnfēcerīs cōnfēcerit cōnfēcerīmus cōnfēcerītis cōnfēcerint
pluperfect cōnfēcissem cōnfēcissēs cōnfēcisset cōnfēcissēmus cōnfēcissētis cōnfēcissent
passive present cōnficiar cōnficiāris,
cōnficiāre
cōnficiātur cōnficiāmur cōnficiāminī cōnficiantur
imperfect cōnficerer cōnficerēris,
cōnficerēre
cōnficerētur cōnficerēmur cōnficerēminī cōnficerentur
perfect cōnfectus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnfectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnfice cōnficite
future cōnficitō cōnficitō cōnficitōte cōnficiuntō
passive present cōnficere cōnficiminī
future cōnficitor cōnficitor cōnficiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnficere cōnfēcisse cōnfectūrum esse cōnficī cōnfectum esse cōnfectum īrī
participles cōnficiēns cōnfectūrus cōnfectus cōnficiendus,
cōnficiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnficiendī cōnficiendō cōnficiendum cōnficiendō cōnfectum cōnfectū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: confect, confit
  • French: confire

References[edit]

  • conficio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conficio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conficio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to run its course in the sky: cursum conficere in caelo
    • to freeze to death: frigore confici
    • to accomplish a long journey: longam viam conficere
    • to finish one's career: vitae cursum or curriculum conficere
    • to die of starvation: fame confici, perire, interire
    • to execute a commission: mandatum exsequi, persequi, conficere
    • to arrange, settle a matter: negotium conficere, expedire, transigere
    • to compose a speech: orationem conficere
    • to compose, compile a book: librum conficere, componere (De Sen. 1. 2)
    • to be wasted with grief; to die of grief: dolore confici, tabescere
    • anxiety gnaws at the heart and incapacitates it: aegritudo exest animum planeque conficit (Tusc. 3. 13. 27)
    • to be wasting away with grief: aegritudine, curis confici
    • to be worn out, almost dead with anxiety: angoribus confici (Phil. 2. 15. 37)
    • to digest food: cibum concoquere, conficere
    • to settle, finish a transaction: negotium (rem) conficere, absolvere
    • to keep the accounts (day-book) carefully: rationem diligenter conficere
    • to raise an army: exercitum conficere (Imp. Pomp. 21. 61)
    • to terminate a war (by force of arms and defeat of one's opponents): bellum conficere, perficere
    • to traverse a route: iter conficere (B. C. 1. 70)
    • to finish one's voyage: cursum conficere (Att. 5. 12. 1)
  • conficio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016