confingens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of cōnfingō.
Participle[edit]
cōnfingēns (genitive cōnfingentis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnfingēns | cōnfingentēs | cōnfingentia | ||
Genitive | cōnfingentis | cōnfingentium | |||
Dative | cōnfingentī | cōnfingentibus | |||
Accusative | cōnfingentem | cōnfingēns | cōnfingentēs cōnfingentīs |
cōnfingentia | |
Ablative | cōnfingente cōnfingentī1 |
cōnfingentibus | |||
Vocative | cōnfingēns | cōnfingentēs | cōnfingentia |
1When used purely as an adjective.