confringens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of cōnfringō.
Participle[edit]
cōnfringēns (genitive cōnfringentis); third-declension one-termination participle
- breaking into pieces
- destroying
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnfringēns | cōnfringentēs | cōnfringentia | ||
Genitive | cōnfringentis | cōnfringentium | |||
Dative | cōnfringentī | cōnfringentibus | |||
Accusative | cōnfringentem | cōnfringēns | cōnfringentēs cōnfringentīs |
cōnfringentia | |
Ablative | cōnfringente cōnfringentī1 |
cōnfringentibus | |||
Vocative | cōnfringēns | cōnfringentēs | cōnfringentia |
1When used purely as an adjective.