conscriptor
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /konˈskriːp.tor/, [kõːˈs̠kriːpt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈskrip.tor/, [konˈskript̪or]
Noun[edit]
cōnscrīptor m (genitive cōnscrīptōris); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnscrīptor | cōnscrīptōrēs |
Genitive | cōnscrīptōris | cōnscrīptōrum |
Dative | cōnscrīptōrī | cōnscrīptōribus |
Accusative | cōnscrīptōrem | cōnscrīptōrēs |
Ablative | cōnscrīptōre | cōnscrīptōribus |
Vocative | cōnscrīptor | cōnscrīptōrēs |
References[edit]
- “conscriptor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conscriptor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- conscriptor in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016