conservatief

Dutch

Etymology

Borrowed from French conservatif, from Latin cōnservātīvus. Later influenced by English conservative.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌkɔn.zɛr.vaːˈtif/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: con‧ser‧va‧tief
• Rhymes: -if

Adjective

conservatief (comparative conservatiever, superlative conservatiefst)

1. (politics) conservative, opposing (rapid) change, favouring a small government [from early 19th c.]

   Synonyms: behoudend, behoudsgezind

2. moderate, reserved
3. conservative, careful

   een conservatieve schatting

   a conservative estimate

Inflection

Inflection of conservatief
uninflected	conservatief
inflected	conservatieve
comparative	conservatiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		conservatief	conservatiever	het conservatiefst het conservatiefste
indefinite	m./f. sing.	conservatieve	conservatievere	conservatiefste
	n. sing.	conservatief	conservatiever	conservatiefste
	plural	conservatieve	conservatievere	conservatiefste
definite		conservatieve	conservatievere	conservatiefste
partitive		conservatiefs	conservatievers	—

Derived terms

• aartsconservatief
• conservatisme
• oerconservatief
• ultraconservatief

Noun

conservatief m or f (plural conservatieven)

1. A conservative.