contortus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of contorqueō.

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

contortus (feminine contorta, neuter contortum); first/second-declension participle

  1. contorted
  2. intricate, involved
  3. brandished

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contortus contorta contortum contortī contortae contorta
Genitive contortī contortae contortī contortōrum contortārum contortōrum
Dative contortō contortō contortīs
Accusative contortum contortam contortum contortōs contortās contorta
Ablative contortō contortā contortō contortīs
Vocative contorte contorta contortum contortī contortae contorta

Adjective[edit]

contortus (feminine contorta, neuter contortum); first/second-declension adjective

  1. brandished
  2. contorted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contortus contorta contortum contortī contortae contorta
Genitive contortī contortae contortī contortōrum contortārum contortōrum
Dative contortō contortō contortīs
Accusative contortum contortam contortum contortōs contortās contorta
Ablative contortō contortā contortō contortīs
Vocative contorte contorta contortum contortī contortae contorta

Descendants[edit]

  • English: contort
  • Italian: contorto

References[edit]

  • contortus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contortus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contortus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.