contrarius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From contrā (against) +‎ -ārius.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

contrārius (feminine contrāria, neuter contrārium, adverb contrāriē); first/second-declension adjective

  1. opposite, opposed, contrary, conflicting, witherward
    ex contrarioon the contrary (Caesar, de Bello Gallico, VII, 30)

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contrārius contrāria contrārium contrāriī contrāriae contrāria
Genitive contrāriī contrāriae contrāriī contrāriōrum contrāriārum contrāriōrum
Dative contrāriō contrāriō contrāriīs
Accusative contrārium contrāriam contrārium contrāriōs contrāriās contrāria
Ablative contrāriō contrāriā contrāriō contrāriīs
Vocative contrārie contrāria contrārium contrāriī contrāriae contrāria

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • contrarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contrarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contrarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • contrarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) in an opposite direction: in contrarium; in contrarias partes
    • to discuss both sides of a question: in utramque partem, in contrarias partes disputare (De Or. 1. 34)
    • (ambiguous) in an opposite direction: in contrarium; in contrarias partes
  • contrary”, in The Century Dictionary [], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.