contundo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ tundō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

contundō (present infinitive contundere, perfect active contudī, supine contūsum); third conjugation

  1. to beat or pound to a pulp
  2. to bruise, make sore
  3. to utterly subdue

Conjugation[edit]

  • The variant fourth principal part contūnsum is found in Pliny.
   Conjugation of contundō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present contundō contundis contundit contundimus contunditis contundunt
imperfect contundēbam contundēbās contundēbat contundēbāmus contundēbātis contundēbant
future contundam contundēs contundet contundēmus contundētis contundent
perfect contudī contudistī contudit contudimus contudistis contudērunt,
contudēre
pluperfect contuderam contuderās contuderat contuderāmus contuderātis contuderant
future perfect contuderō contuderis contuderit contuderimus contuderitis contuderint
passive present contundor contunderis,
contundere
contunditur contundimur contundiminī contunduntur
imperfect contundēbar contundēbāris,
contundēbāre
contundēbātur contundēbāmur contundēbāminī contundēbantur
future contundar contundēris,
contundēre
contundētur contundēmur contundēminī contundentur
perfect contūsus + present active indicative of sum
pluperfect contūsus + imperfect active indicative of sum
future perfect contūsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present contundam contundās contundat contundāmus contundātis contundant
imperfect contunderem contunderēs contunderet contunderēmus contunderētis contunderent
perfect contuderim contuderīs contuderit contuderīmus contuderītis contuderint
pluperfect contudissem contudissēs contudisset contudissēmus contudissētis contudissent
passive present contundar contundāris,
contundāre
contundātur contundāmur contundāminī contundantur
imperfect contunderer contunderēris,
contunderēre
contunderētur contunderēmur contunderēminī contunderentur
perfect contūsus + present active subjunctive of sum
pluperfect contūsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present contunde contundite
future contunditō contunditō contunditōte contunduntō
passive present contundere contundiminī
future contunditor contunditor contunduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives contundere contudisse contūsūrum esse contundī contūsum esse contūsum īrī
participles contundēns contūsūrus contūsus contundendus,
contundundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
contundendī contundendō contundendum contundendō contūsum contūsū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • French: contondre
  • Italian: contundere
  • Portuguese: contundir
  • Spanish: contundir

References[edit]

contundo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press

  • contundo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contundo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish[edit]

Verb[edit]

contundo

  1. first-person singular present indicative of contundir