defio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dēfīō (present infinitive dēfierī, perfect active dēfactus sum); third conjugation, semi-deponent

  1. Alternative form of dēficiō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dēfīō (third conjugation -variant, irregular long ī, suppletive in the supine stem, semi-deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēfīō dēfīs dēfit dēfīmus dēfītis dēfīunt
imperfect dēfīēbam dēfīēbās dēfīēbat dēfīēbāmus dēfīēbātis dēfīēbant
future dēfīam dēfīēs dēfīet dēfīēmus dēfīētis dēfīent
perfect dēfactus + present active indicative of sum
pluperfect dēfactus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēfactus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēfīam dēfīās dēfīat dēfīāmus dēfīātis dēfīant
imperfect dēfierem dēfierēs dēfieret dēfierēmus dēfierētis dēfierent
perfect dēfactus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēfactus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēfī dēfīte
future dēfītō dēfītō dēfītōte dēfīuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēfierī dēfactum esse dēfactum īrī
participles dēfactus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēfiendī dēfiendō dēfiendum dēfiendō dēfactum dēfactū

References[edit]

  • defio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • defio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • defio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.