detrectans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of dētrectō.
Participle[edit]
dētrectāns (genitive dētrectantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dētrectāns | dētrectantēs | dētrectantia | ||
Genitive | dētrectantis | dētrectantium | |||
Dative | dētrectantī | dētrectantibus | |||
Accusative | dētrectantem | dētrectāns | dētrectantēs dētrectantīs |
dētrectantia | |
Ablative | dētrectante dētrectantī1 |
dētrectantibus | |||
Vocative | dētrectāns | dētrectantēs | dētrectantia |
1When used purely as an adjective.