dictatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From dictāre, dictō + -tiō.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /dikˈtaː.ti.oː/, [d̪ɪkˈt̪äːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dikˈtat.t͡si.o/, [d̪ikˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun[edit]
dictātiō f (genitive dictātiōnis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dictātiō | dictātiōnēs |
Genitive | dictātiōnis | dictātiōnum |
Dative | dictātiōnī | dictātiōnibus |
Accusative | dictātiōnem | dictātiōnēs |
Ablative | dictātiōne | dictātiōnibus |
Vocative | dictātiō | dictātiōnēs |
Descendants[edit]
- → English: dictation
References[edit]
- “dictatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dictatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.