diiudicans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of dīiūdicō.
Participle[edit]
dīiūdicāns (genitive dīiūdicantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dīiūdicāns | dīiūdicantēs | dīiūdicantia | ||
Genitive | dīiūdicantis | dīiūdicantium | |||
Dative | dīiūdicantī | dīiūdicantibus | |||
Accusative | dīiūdicantem | dīiūdicāns | dīiūdicantēs dīiūdicantīs |
dīiūdicantia | |
Ablative | dīiūdicante dīiūdicantī1 |
dīiūdicantibus | |||
Vocative | dīiūdicāns | dīiūdicantēs | dīiūdicantia |
1When used purely as an adjective.