diminuo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Italic *dwizminwō. Equivalent to dis- +‎ minuō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dīminuō (present infinitive dīminuere, perfect active dīminuī, supine dīminūtum); third conjugation

  1. to break into small pieces; to shatter
  2. to violate, outrage
  3. to diminish, lessen
    Synonyms: minuō, imminuō, tenuō, dēminuō, premō, corripiō
    Antonyms: augeō, amplificō, extendō, accumulō, cumulō, multiplicō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dīminuō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dīminuō dīminuis dīminuit dīminuimus dīminuitis dīminuunt
imperfect dīminuēbam dīminuēbās dīminuēbat dīminuēbāmus dīminuēbātis dīminuēbant
future dīminuam dīminuēs dīminuet dīminuēmus dīminuētis dīminuent
perfect dīminuī dīminuistī dīminuit dīminuimus dīminuistis dīminuērunt,
dīminuēre
pluperfect dīminueram dīminuerās dīminuerat dīminuerāmus dīminuerātis dīminuerant
future perfect dīminuerō dīminueris dīminuerit dīminuerimus dīminueritis dīminuerint
passive present dīminuor dīminueris,
dīminuere
dīminuitur dīminuimur dīminuiminī dīminuuntur
imperfect dīminuēbar dīminuēbāris,
dīminuēbāre
dīminuēbātur dīminuēbāmur dīminuēbāminī dīminuēbantur
future dīminuar dīminuēris,
dīminuēre
dīminuētur dīminuēmur dīminuēminī dīminuentur
perfect dīminūtus + present active indicative of sum
pluperfect dīminūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect dīminūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dīminuam dīminuās dīminuat dīminuāmus dīminuātis dīminuant
imperfect dīminuerem dīminuerēs dīminueret dīminuerēmus dīminuerētis dīminuerent
perfect dīminuerim dīminuerīs dīminuerit dīminuerīmus dīminuerītis dīminuerint
pluperfect dīminuissem dīminuissēs dīminuisset dīminuissēmus dīminuissētis dīminuissent
passive present dīminuar dīminuāris,
dīminuāre
dīminuātur dīminuāmur dīminuāminī dīminuantur
imperfect dīminuerer dīminuerēris,
dīminuerēre
dīminuerētur dīminuerēmur dīminuerēminī dīminuerentur
perfect dīminūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect dīminūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dīminue dīminuite
future dīminuitō dīminuitō dīminuitōte dīminuuntō
passive present dīminuere dīminuiminī
future dīminuitor dīminuitor dīminuuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dīminuere dīminuisse dīminūtūrum esse dīminuī dīminūtum esse dīminūtum īrī
participles dīminuēns dīminūtūrus dīminūtus dīminuendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dīminuendī dīminuendō dīminuendum dīminuendō dīminūtum dīminūtū

Descendants[edit]

References[edit]

  • diminuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • diminuo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • diminuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette

Portuguese[edit]

Verb[edit]

diminuo

  1. first-person singular present indicative of diminuir