dispono

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: dispoño

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dis- +‎ pōnō (place, put).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dispōnō (present infinitive dispōnere, perfect active disposuī, supine dispositum); third conjugation

  1. to dispose, distribute or arrange

Conjugation[edit]

   Conjugation of dispōnō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dispōnō dispōnis dispōnit dispōnimus dispōnitis dispōnunt
imperfect dispōnēbam dispōnēbās dispōnēbat dispōnēbāmus dispōnēbātis dispōnēbant
future dispōnam dispōnēs dispōnet dispōnēmus dispōnētis dispōnent
perfect disposuī disposuistī disposuit disposuimus disposuistis disposuērunt,
disposuēre
pluperfect disposueram disposuerās disposuerat disposuerāmus disposuerātis disposuerant
future perfect disposuerō disposueris disposuerit disposuerimus disposueritis disposuerint
passive present dispōnor dispōneris,
dispōnere
dispōnitur dispōnimur dispōniminī dispōnuntur
imperfect dispōnēbar dispōnēbāris,
dispōnēbāre
dispōnēbātur dispōnēbāmur dispōnēbāminī dispōnēbantur
future dispōnar dispōnēris,
dispōnēre
dispōnētur dispōnēmur dispōnēminī dispōnentur
perfect dispositus + present active indicative of sum
pluperfect dispositus + imperfect active indicative of sum
future perfect dispositus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dispōnam dispōnās dispōnat dispōnāmus dispōnātis dispōnant
imperfect dispōnerem dispōnerēs dispōneret dispōnerēmus dispōnerētis dispōnerent
perfect disposuerim disposuerīs disposuerit disposuerīmus disposuerītis disposuerint
pluperfect disposuissem disposuissēs disposuisset disposuissēmus disposuissētis disposuissent
passive present dispōnar dispōnāris,
dispōnāre
dispōnātur dispōnāmur dispōnāminī dispōnantur
imperfect dispōnerer dispōnerēris,
dispōnerēre
dispōnerētur dispōnerēmur dispōnerēminī dispōnerentur
perfect dispositus + present active subjunctive of sum
pluperfect dispositus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dispōne dispōnite
future dispōnitō dispōnitō dispōnitōte dispōnuntō
passive present dispōnere dispōniminī
future dispōnitor dispōnitor dispōnuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dispōnere disposuisse dispositūrum esse dispōnī dispositum esse dispositum īrī
participles dispōnēns dispositūrus dispositus dispōnendus,
dispōnundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dispōnendī dispōnendō dispōnendum dispōnendō dispositum dispositū

Descendants[edit]

References[edit]

  • dispono”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dispono”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dispono in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to arrange on strictly logical principles: ratione, eleganter (opp. nulla ratione, ineleganter, confuse) disponere aliquid
    • to station posts, pickets, at intervals: praesidia, custodias disponere
    • to place the cavalry on the wings: equites ad latera disponere (B. G. 6. 8)
  • dispono in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016