dissentio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dis- +‎ sentiō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dissentiō (present infinitive dissentīre, perfect active dissēnsī, supine dissēnsum); fourth conjugation

  1. to dissent, disagree or differ
    Synonyms: discordō, variō, dissideō, abhorreō
    Antonyms: concordō, condīcō, conveniō, congruō, cōnsentiō, assentiō, concurrō, cōnstō, pangō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dissentiō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dissentiō dissentīs dissentit dissentīmus dissentītis dissentiunt
imperfect dissentiēbam dissentiēbās dissentiēbat dissentiēbāmus dissentiēbātis dissentiēbant
future dissentiam dissentiēs dissentiet dissentiēmus dissentiētis dissentient
perfect dissēnsī dissēnsistī dissēnsit dissēnsimus dissēnsistis dissēnsērunt,
dissēnsēre
pluperfect dissēnseram dissēnserās dissēnserat dissēnserāmus dissēnserātis dissēnserant
future perfect dissēnserō dissēnseris dissēnserit dissēnserimus dissēnseritis dissēnserint
passive present dissentior dissentīris,
dissentīre
dissentītur dissentīmur dissentīminī dissentiuntur
imperfect dissentiēbar dissentiēbāris,
dissentiēbāre
dissentiēbātur dissentiēbāmur dissentiēbāminī dissentiēbantur
future dissentiar dissentiēris,
dissentiēre
dissentiētur dissentiēmur dissentiēminī dissentientur
perfect dissēnsus + present active indicative of sum
pluperfect dissēnsus + imperfect active indicative of sum
future perfect dissēnsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dissentiam dissentiās dissentiat dissentiāmus dissentiātis dissentiant
imperfect dissentīrem dissentīrēs dissentīret dissentīrēmus dissentīrētis dissentīrent
perfect dissēnserim dissēnserīs dissēnserit dissēnserīmus dissēnserītis dissēnserint
pluperfect dissēnsissem dissēnsissēs dissēnsisset dissēnsissēmus dissēnsissētis dissēnsissent
passive present dissentiar dissentiāris,
dissentiāre
dissentiātur dissentiāmur dissentiāminī dissentiantur
imperfect dissentīrer dissentīrēris,
dissentīrēre
dissentīrētur dissentīrēmur dissentīrēminī dissentīrentur
perfect dissēnsus + present active subjunctive of sum
pluperfect dissēnsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dissentī dissentīte
future dissentītō dissentītō dissentītōte dissentiuntō
passive present dissentīre dissentīminī
future dissentītor dissentītor dissentiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dissentīre dissēnsisse dissēnsūrum esse dissentīrī dissēnsum esse dissēnsum īrī
participles dissentiēns dissēnsūrus dissēnsus dissentiendus,
dissentiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dissentiendī dissentiendō dissentiendum dissentiendō dissēnsum dissēnsū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • dissentio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissentio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dissentio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to hold the same views: idem sentire (opp. dissentire ab aliquo)
    • to disagree with a person: dissentire, dissidere ab or cum aliquo
    • to hold different views in politics: ab aliquo in re publica dissentire