dissiliens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of dissiliō.

Participle[edit]

dissiliēns (genitive dissilientis); third-declension one-termination participle

  1. bursting apart

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dissiliēns dissilientēs dissilientia
Genitive dissilientis dissilientium
Dative dissilientī dissilientibus
Accusative dissilientem dissiliēns dissilientēs
dissilientīs
dissilientia
Ablative dissiliente
dissilientī1
dissilientibus
Vocative dissiliēns dissilientēs dissilientia

1When used purely as an adjective.