dissimulo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: dissimulò

Catalan[edit]

Verb[edit]

dissimulo

  1. first-person singular present indicative of dissimular

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /disˈsi.mu.lo/
  • Rhymes: -imulo
  • Hyphenation: dis‧sì‧mu‧lo

Verb[edit]

dissimulo

  1. first-person singular present indicative of dissimulare

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dissimilis (unlike) +‎ , with i changed to u before a thick l.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dissimulō (present infinitive dissimulāre, perfect active dissimulāvī, supine dissimulātum); first conjugation

  1. to conceal, hide, or dissimulate a state of mind
    Synonyms: vēlō, occultō, indūcō, operiō, obnūbō, occulō, condō, recondō, verrō, obruō, adoperiō, nūbō, tegō, abdō, abscondō, cooperiō, comprimō, prōtegō, premō, opprimō, mergō
    Antonyms: adaperiō, aperiō, patefaciō
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 1.516:
      Dissimulant et nūbe cavā speculantur amictī
      They hide their feelings and, veiled by the hollow cloud, they watch.
      (Aeneas and Achates are hiding themselves within a divine cloud of mist, yet also concealing their emotions upon seeing fellow Trojans thought lost at sea.)
  2. to dissemble or disguise, pretend
    Synonyms: fingō, simulō, mentior, affectō, ēmentior, praetendō
  3. to disregard, neglect, or ignore
    Synonyms: dēserō, relinquō, omittō, dēdō, concēdō, dēcēdō, dēstituō, dēficiō, oblīvīscor, cēdō, trādō, addīcō, praetereō, neglegō, pōnō, reddō, remittō, permittō, tribuō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dissimulō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dissimulō dissimulās dissimulat dissimulāmus dissimulātis dissimulant
imperfect dissimulābam dissimulābās dissimulābat dissimulābāmus dissimulābātis dissimulābant
future dissimulābō dissimulābis dissimulābit dissimulābimus dissimulābitis dissimulābunt
perfect dissimulāvī dissimulāvistī dissimulāvit dissimulāvimus dissimulāvistis dissimulāvērunt,
dissimulāvēre
pluperfect dissimulāveram dissimulāverās dissimulāverat dissimulāverāmus dissimulāverātis dissimulāverant
future perfect dissimulāverō dissimulāveris dissimulāverit dissimulāverimus dissimulāveritis dissimulāverint
passive present dissimulor dissimulāris,
dissimulāre
dissimulātur dissimulāmur dissimulāminī dissimulantur
imperfect dissimulābar dissimulābāris,
dissimulābāre
dissimulābātur dissimulābāmur dissimulābāminī dissimulābantur
future dissimulābor dissimulāberis,
dissimulābere
dissimulābitur dissimulābimur dissimulābiminī dissimulābuntur
perfect dissimulātus + present active indicative of sum
pluperfect dissimulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect dissimulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dissimulem dissimulēs dissimulet dissimulēmus dissimulētis dissimulent
imperfect dissimulārem dissimulārēs dissimulāret dissimulārēmus dissimulārētis dissimulārent
perfect dissimulāverim dissimulāverīs dissimulāverit dissimulāverīmus dissimulāverītis dissimulāverint
pluperfect dissimulāvissem dissimulāvissēs dissimulāvisset dissimulāvissēmus dissimulāvissētis dissimulāvissent
passive present dissimuler dissimulēris,
dissimulēre
dissimulētur dissimulēmur dissimulēminī dissimulentur
imperfect dissimulārer dissimulārēris,
dissimulārēre
dissimulārētur dissimulārēmur dissimulārēminī dissimulārentur
perfect dissimulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect dissimulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dissimulā dissimulāte
future dissimulātō dissimulātō dissimulātōte dissimulantō
passive present dissimulāre dissimulāminī
future dissimulātor dissimulātor dissimulantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dissimulāre dissimulāvisse dissimulātūrum esse dissimulārī dissimulātum esse dissimulātum īrī
participles dissimulāns dissimulātūrus dissimulātus dissimulandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dissimulandī dissimulandō dissimulandum dissimulandō dissimulātum dissimulātū

Descendants[edit]

References[edit]

  • dissimulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissimulo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dissimulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to pretend not to be ill: dissimulare morbum

Portuguese[edit]

Verb[edit]

dissimulo

  1. first-person singular present indicative of dissimular