distinguo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

Etymology[edit]

From Latin distinguo (I distinguish).

Noun[edit]

distinguo (plural distinguos)

  1. A distinction.
    • 1948, CS Lewis, Notes on the Way:
      We are told that the lady was silenced: yet it could be maintained that Jane Austen has not allowed Bingley to put forward the full strength of his position. He ought to have replied with a distinguo.

French[edit]

Pronunciation[edit]

  • (file)

Noun[edit]

distinguo m (plural distinguos)

  1. distinguo

Further reading[edit]

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /diˈstin.ɡwo/
  • Rhymes: -inɡwo
  • Hyphenation: di‧stìn‧guo

Verb[edit]

distinguo

  1. first-person singular present indicative of distinguere

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dis- +‎ stinguō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

distinguō (present infinitive distinguere, perfect active distīnxī, supine distīnctum); third conjugation

  1. to distinguish
    Synonyms: dīiūdicō, discernō, discrīminō
    • 412 CE – 426 CE, Aurelius Augustinus Hipponensis, City of God 15.8:
      Sed pertinuit ad Deum, quo ista inspirante conscripta sunt, has duas societates suis diuersis generationibus primitus digerere atque distinguere []
      But it suited the purpose of God, by whose inspiration these histories were composed, to arrange and distinguish from the first these two societies in their several generations []
  2. to separate, divide or part
    Synonyms: sēgregō, sēparō, findō, dirimō, secō, exclūdō, dīvidō, sēcernō, intersaepiō, dīvertō, discrībō
    Antonyms: illigō, colligō, ligō, nectō, cōnectō
  3. to adorn or decorate
    Synonyms: ōrnō, exōrnō, adōrnō, decorō

Conjugation[edit]

   Conjugation of distinguō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present distinguō distinguis distinguit distinguimus distinguitis distinguunt
imperfect distinguēbam distinguēbās distinguēbat distinguēbāmus distinguēbātis distinguēbant
future distinguam distinguēs distinguet distinguēmus distinguētis distinguent
perfect distīnxī distīnxistī distīnxit distīnximus distīnxistis distīnxērunt,
distīnxēre
pluperfect distīnxeram distīnxerās distīnxerat distīnxerāmus distīnxerātis distīnxerant
future perfect distīnxerō distīnxeris distīnxerit distīnxerimus distīnxeritis distīnxerint
passive present distinguor distingueris,
distinguere
distinguitur distinguimur distinguiminī distinguuntur
imperfect distinguēbar distinguēbāris,
distinguēbāre
distinguēbātur distinguēbāmur distinguēbāminī distinguēbantur
future distinguar distinguēris,
distinguēre
distinguētur distinguēmur distinguēminī distinguentur
perfect distīnctus + present active indicative of sum
pluperfect distīnctus + imperfect active indicative of sum
future perfect distīnctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present distinguam distinguās distinguat distinguāmus distinguātis distinguant
imperfect distinguerem distinguerēs distingueret distinguerēmus distinguerētis distinguerent
perfect distīnxerim distīnxerīs distīnxerit distīnxerīmus distīnxerītis distīnxerint
pluperfect distīnxissem distīnxissēs distīnxisset distīnxissēmus distīnxissētis distīnxissent
passive present distinguar distinguāris,
distinguāre
distinguātur distinguāmur distinguāminī distinguantur
imperfect distinguerer distinguerēris,
distinguerēre
distinguerētur distinguerēmur distinguerēminī distinguerentur
perfect distīnctus + present active subjunctive of sum
pluperfect distīnctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present distingue distinguite
future distinguitō distinguitō distinguitōte distinguuntō
passive present distinguere distinguiminī
future distinguitor distinguitor distinguuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives distinguere distīnxisse distīnctūrum esse distinguī distīnctum esse distīnctum īrī
participles distinguēns distīnctūrus distīnctus distinguendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
distinguendī distinguendō distinguendum distinguendō distīnctum distīnctū

Descendants[edit]

References[edit]

  • distinguo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • distinguo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • distinguo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to furnish a book with notes, additional extracts, marks of punctuation: librum annotare, interpolare, distinguere