doorkruisen

Dutch

Etymology 1

From door- +‎ kruisen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdoːrˈkrœy̯sə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: door‧krui‧sen
• Rhymes: -œy̯sən

Verb

doorkruisen

1. (transitive) to go across, travel across
2. (transitive) to compass (go about or round entirely)

Inflection

Inflection of doorkruisen (weak, prefixed)
infinitive	doorkruisen
past singular	doorkruiste
past participle	doorkruist
infinitive	doorkruisen
gerund	doorkruisen n
	present tense	past tense
1st person singular	doorkruis	doorkruiste
2nd person sing. (jij)	doorkruist	doorkruiste
2nd person sing. (u)	doorkruist	doorkruiste
2nd person sing. (gij)	doorkruist	doorkruiste
3rd person singular	doorkruist	doorkruiste
plural	doorkruisen	doorkruisten
subjunctive sing.1	doorkruise	doorkruiste
subjunctive plur.1	doorkruisen	doorkruisten
imperative sing.	doorkruis
imperative plur.1	doorkruist
participles	doorkruisend	doorkruist
1) Archaic.

Etymology 2

From door +‎ kruisen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌkrœy̯sə(n)/
• Hyphenation: door‧krui‧sen

Verb

doorkruisen

1. (transitive) to cross out

Inflection

Inflection of doorkruisen (weak, separable)
infinitive	doorkruisen
past singular	kruiste door
past participle	doorgekruist
infinitive	doorkruisen
gerund	doorkruisen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kruis door	kruiste door	doorkruis	doorkruiste
2nd person sing. (jij)	kruist door	kruiste door	doorkruist	doorkruiste
2nd person sing. (u)	kruist door	kruiste door	doorkruist	doorkruiste
2nd person sing. (gij)	kruist door	kruiste door	doorkruist	doorkruiste
3rd person singular	kruist door	kruiste door	doorkruist	doorkruiste
plural	kruisen door	kruisten door	doorkruisen	doorkruisten
subjunctive sing.1	kruise door	kruiste door	doorkruise	doorkruiste
subjunctive plur.1	kruisen door	kruisten door	doorkruisen	doorkruisten
imperative sing.	kruis door
imperative plur.1	kruist door
participles	doorkruisend	doorgekruist
1) Archaic.

Anagrams

• kruisen door