dubitabilis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From dubitō (“doubt”) + -bilis.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /du.biˈtaː.bi.lis/, [d̪ʊbɪˈt̪äːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /du.biˈta.bi.lis/, [d̪ubiˈt̪äːbilis]
Adjective[edit]
dubitābilis (neuter dubitābile); third-declension two-termination adjective
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dubitābilis | dubitābile | dubitābilēs | dubitābilia | |
Genitive | dubitābilis | dubitābilium | |||
Dative | dubitābilī | dubitābilibus | |||
Accusative | dubitābilem | dubitābile | dubitābilēs dubitābilīs |
dubitābilia | |
Ablative | dubitābilī | dubitābilibus | |||
Vocative | dubitābilis | dubitābile | dubitābilēs | dubitābilia |
Antonyms[edit]
- (antonym(s) of "doubtful"): indubitābilis
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- English: dubitable
- Italian: dubitabile
- Spanish: dubitable
References[edit]
- “dubitabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dubitabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dubitabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.