duplicare
Jump to navigation
Jump to search
See also: duplicaré
Italian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Latin duplicāre.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
duplicàre (first-person singular present dùplico, first-person singular past historic duplicài, past participle duplicàto, auxiliary avére)
- (transitive) to duplicate
- Synonym: doppiare
Conjugation[edit]
Conjugation of duplicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms[edit]
Related terms
Latin[edit]
Verb[edit]
duplicāre
- inflection of duplicō:
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Noun[edit]
duplicare f (plural duplicări)
Declension[edit]
Declension of duplicare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) duplicare | duplicarea | (niște) duplicări | duplicările |
genitive/dative | (unei) duplicări | duplicării | (unor) duplicări | duplicărilor |
vocative | duplicare, duplicareo | duplicărilor |
Spanish[edit]
Verb[edit]
duplicare
Categories:
- Italian terms borrowed from Latin
- Italian terms derived from Latin
- Italian 4-syllable words
- Italian terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Italian/are
- Rhymes:Italian/are/4 syllables
- Italian lemmas
- Italian verbs
- Italian verbs ending in -are
- Italian verbs taking avere as auxiliary
- Italian transitive verbs
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Romanian terms suffixed with -re
- Romanian lemmas
- Romanian nouns
- Romanian countable nouns
- Romanian feminine nouns
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms