episcopatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From episcopus +‎ -ātus.

Noun[edit]

episcopātus m (genitive episcopātūs); fourth declension (Late Latin)

  1. (Late Latin) bishopric, episcopate

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative episcopātus episcopātūs
Genitive episcopātūs
episcopātûs
episcopātuum
Dative episcopātuī episcopātibus
Accusative episcopātum episcopātūs
Ablative episcopātū episcopātibus
Vocative episcopātus episcopātūs

Related terms[edit]

Descendants[edit]

Inherited[edit]
Borrowed[edit]

References[edit]

  • episcopatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • episcopatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • episcopatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • episcopatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016