escatima

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: escatimá

Catalan[edit]

Verb[edit]

escatima

  1. inflection of escatimar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Galician[edit]

Etymology 1[edit]

Unknown. From Old Galician-Portuguese escatima (13th century). The Germanic etymology proposed by Coromines[1] is unsustainable, according to Ramón Lorenzo.

Alternative forms[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

escatima f (plural escatimas)

  1. (dated) trickery; offense
    Synonyms: deosto, engano
    • 1319, Tórculo Edicións, II, edited by M. Romaní Martínez, La colección diplomática de Santa María de Oseira, Santiago, page 42:
      non he myna voontade de façer escatima nen torto a o moesteiro de sancta Maria d'Osseira
      it is not my will to make trickery nor tort to he monastery of Saint Mary of Oseira
Related terms[edit]

References[edit]

  • escatima” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • escatima” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • escatima” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • escatima” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  1. ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “escatimar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

escatima

  1. inflection of escatimar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Spanish[edit]

Verb[edit]

escatima

  1. inflection of escatimar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative