fraudatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of fraudō.

Participle[edit]

fraudātus (feminine fraudāta, neuter fraudātum); first/second-declension participle

  1. cheated, swindled
  2. embezzled

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative fraudātus fraudāta fraudātum fraudātī fraudātae fraudāta
Genitive fraudātī fraudātae fraudātī fraudātōrum fraudātārum fraudātōrum
Dative fraudātō fraudātō fraudātīs
Accusative fraudātum fraudātam fraudātum fraudātōs fraudātās fraudāta
Ablative fraudātō fraudātā fraudātō fraudātīs
Vocative fraudāte fraudāta fraudātum fraudātī fraudātae fraudāta

References[edit]

  • fraudatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • fraudatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)