fugito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

Frequentative of fugiō.

Verb[edit]

fugitō (present infinitive fugitāre, perfect active fugitāvī, supine fugitātum); first conjugation

  1. to flee
  2. to eschew, shun
Conjugation[edit]
   Conjugation of fugitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present fugitō fugitās fugitat fugitāmus fugitātis fugitant
imperfect fugitābam fugitābās fugitābat fugitābāmus fugitābātis fugitābant
future fugitābō fugitābis fugitābit fugitābimus fugitābitis fugitābunt
perfect fugitāvī fugitāvistī fugitāvit fugitāvimus fugitāvistis fugitāvērunt,
fugitāvēre
pluperfect fugitāveram fugitāverās fugitāverat fugitāverāmus fugitāverātis fugitāverant
future perfect fugitāverō fugitāveris fugitāverit fugitāverimus fugitāveritis fugitāverint
passive present fugitor fugitāris,
fugitāre
fugitātur fugitāmur fugitāminī fugitantur
imperfect fugitābar fugitābāris,
fugitābāre
fugitābātur fugitābāmur fugitābāminī fugitābantur
future fugitābor fugitāberis,
fugitābere
fugitābitur fugitābimur fugitābiminī fugitābuntur
perfect fugitātus + present active indicative of sum
pluperfect fugitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect fugitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present fugitem fugitēs fugitet fugitēmus fugitētis fugitent
imperfect fugitārem fugitārēs fugitāret fugitārēmus fugitārētis fugitārent
perfect fugitāverim fugitāverīs fugitāverit fugitāverīmus fugitāverītis fugitāverint
pluperfect fugitāvissem fugitāvissēs fugitāvisset fugitāvissēmus fugitāvissētis fugitāvissent
passive present fugiter fugitēris,
fugitēre
fugitētur fugitēmur fugitēminī fugitentur
imperfect fugitārer fugitārēris,
fugitārēre
fugitārētur fugitārēmur fugitārēminī fugitārentur
perfect fugitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect fugitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present fugitā fugitāte
future fugitātō fugitātō fugitātōte fugitantō
passive present fugitāre fugitāminī
future fugitātor fugitātor fugitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives fugitāre fugitāvisse fugitātūrum esse fugitārī fugitātum esse fugitātum īrī
participles fugitāns fugitātūrus fugitātus fugitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
fugitandī fugitandō fugitandum fugitandō fugitātum fugitātū

Etymology 2[edit]

Inflected form of fugiō.

Verb[edit]

fugitō

  1. second/third-person singular future active imperative of fugiō

References[edit]

  • fugito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • fugito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • fugito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.