geniturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of gignō.
Participle[edit]
genitūrus (feminine genitūra, neuter genitūrum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | genitūrus | genitūra | genitūrum | genitūrī | genitūrae | genitūra | |
Genitive | genitūrī | genitūrae | genitūrī | genitūrōrum | genitūrārum | genitūrōrum | |
Dative | genitūrō | genitūrō | genitūrīs | ||||
Accusative | genitūrum | genitūram | genitūrum | genitūrōs | genitūrās | genitūra | |
Ablative | genitūrō | genitūrā | genitūrō | genitūrīs | |||
Vocative | genitūre | genitūra | genitūrum | genitūrī | genitūrae | genitūra |
References[edit]
- “geniturus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers